Egied Simons - Fotowerken (Photoworks)

Leo Delfgaauw (1989)
Beelding, April

Egied Simons, die van 1 tot en met 29 april zijn recente fotowerken bij Perspektief exposeert, heeft op de Rotterdamse Academie voor Beeldende Kunsten de richting beeldhouwen gevolgd. Hoewel dit erg met elkaar in tegenspraak lijkt, zijn de twee disciplines hier minder tegengesteld dan vermoed.
Simons (geb. 1958) heeft een grote fascinatie voor ruimte en voor licht; de ingrediënten die hij op uitzonderlijke wijze in zijn monumentale fotowerken 'verbeeldt'. Egied Simons gebruikt het licht vanwege de ruimtelijke, welhaast sculpturale kwaliteiten die het kan hebben. Duidelijk kwam dit uiting in een installatie met lichtbakken uitgevoerd in de Zaal de Unie in 1988. Door de opstelling van de 'lichtwanden' zorgde Simons ervoor dat de bezoeker de ruimte op twee manieren kon ervaren; deels licht, deels donker. Een 'binnen' en 'buiten' of positief en negatief waarmee ruimtelijke begrenzingen worden geaccentueerd.
In zijn fotowerken wil Simons de abstracte kwaliteiten van ruimtes, begrensd en gevormd door architectuur, tot uitdrukking brengen. Lichtval kan architectuur accentueren, kan diepte en ruimtelijkheid geven. Maar ook daar waar de architectuur het licht blokkeert, kan door schaduwwerking en duisternis een sterke suggestie van diepte ontstaan. Dit spel van het op elkaar inwerken van reële en irreële ruimten en begrenzingen vormt de thematiek van Simons' werk. Dit kan zowel zelfstandige fotowerken opleveren, alsook werken die als monumentale fotowanden op een specifieke lokatie moeten worden uitgevoerd en aangebracht.
Dergelijke - nog niet gerealiseerde - plannen ontwierp Simons ondermeer voor de Rotterdamse Schouwburg, voor De Doelen, voor de theaterschool in Amsterdam en voor de openbare bibliotheek in Zeist. In alle gevallen deed hij voorstellen om door middel van een fotowerk de beleving van de ruimte en de eigen kwaliteit van het gebouw te intensiveren.
Enkele fotowerken bestaan uit reeksen die Simons maakte door vanaf de straat telkens de lucht te fotograferen. De verandering van camerastandpunt en de bebouwing aan weerszijden zorgen voor een onregelmatig verlopend 'omgekeerd stratenpatroon' waarin de ruimte heel letterlijk het middelpunt is.
Soortgelijke 'omgekeerde plattegronden' heeft hij ook gemaakt door van interieurs de plafonds de fotograferen. Ook hierbij is het de lichtval die structuur geeft waardoor de ruimten zich laten 'lezen' en onderling laten verbinden.
Van deze fotowerken, maar meer nog van zijn 'straten', heeft het resultaat een sterke abstracte werking door de volle aanwezigheid van de leegte; de ruimte die niet enkel begrensd maar ook geopend wordt. Het is deze beeldende kwaliteit die het werk van Egied Simons zo fascinerend maakt.